با آمدنش شوری
در من به وجود آورد وصف نشدنی
اما............
او می رود رفتنی که پر از دلهره بازگشت است
او می رود با یک خداحافظی کوتاه
دلم شور می زند برایش نگران بود موقع رفتن
نمی داند نمی دانم کی باز می گردد
چشم به راه او به جاده هستم
تا بازگردد بازگردد
او می رود و مرا تنها رها می کند
رفتنی که بازگشتش مبهم است
آخرین کلام تنها مواظب خودت باش بود
موقع رفتن حسی داشت
حسی غریب و همیشه آشنای انتظار
به یادش هستم و می مانم تا بازگردد او می رود.....................
کی باز می گردد نه من می دانم نه او
او رفت و مرا با کوله باری از غم وتنهایی و انتظار به جا گذاشت .
اورفت چه کسی می داند که چه هنگام باز می گردد
چشم به راه او می مانم تا روز وصال
سلام به تمامی عزیزان
این متن با این که قبلا تو وبلاگم بود ولی باز هم به اصرار بعضی از دوستان تو لاگ گذاشتم.
نوشته هایی که می خونین حرفای دلمه(امیدوارم که خوشتون بیاد)
به زبان ترکی هست ولی ترجمش روهم زیرش نوشتم.
ترکی
سن گدنن سورا
بیلمیرم هاردان باشلییم.هانکی دردیمی دییم.سنسیزلیگیمی نجه سویلیم.
اینان سنی سنن چوخ سودیم.سنین ایچین حاضریدیم هر نیمنن و هر کسیمنن گچم.
اینان جانمناندا گچردیم.
سن گدنن سورا اورییمین گوللری سولوب.گونللریم تک و سنسیز گچیر.
آخ کی سنن نه آرزولاریم واریدی اما اما سن...
بو یوک آلاهدان سون آرزوم بو ییدی کی سنی گلین پالتاریندا اوز یانیمدا گورم سن گلین پالنارین گیدون اما اوزگسینن.
چوخ چالشدیم سنن سورا ینی بیر حایات ینی بیر سوگی باشلیام اما چوخ زور گلدی.
چوخ چالشدیم بو سوزلری یازاندا آغلامیام اما ...
سنین یروی اورییمده هچکس دولدارا بیلمز.
سنون عشقون منیم سینمده نفس چکینجت قالاجاق.
بیلیرم بو سوزلر هانمسی بوشدی دای سن گدون سنه الریم چاتماز.
سن گدون اورییم سنده گدی ءاورییمی قایتار منه سنه یالواررام.
آلاه سنی خوشبخت السین
...................................................................................................
فارسی
بعد از رفتن تو
نمی دونم از کجا شروع کنم.کدوم دردمو بگم.بی تو بودنمو چجوری بیان کنم.
باورکن تو رو بیشتر از خودت دوست داشتم.حاضر بودم به خاطر تو از همه چیز و همه کس
خودم بگذرم باور کن از جون خودم هم می گذشتم.
بعد ازفتن تو گلهای دلم پژمرده شدن.روزهام تنها و بدون تو می گذرن.
آخ که با تو چه آرزوهایی داشتم.اما تو...
آخرین آرزوم از خدا این بود که تو رو تو لباس عروس پیش خودم ببینم تو لباس عروس پوشیدی ولی در کنار دیگری.
خیلی سعی کردم بعد از تو یک زندگی و عشق دوباره رو شروع کنم اما خیلی سخت بود.
خیلی سعی کردم وقتی این متنها رو می نویسم گریه نکنم ولی...
هیچکس نمی تونه جای تو رو تو قلبم پر کنه.
عشقت تو سینه من تا وقتی که نفس می کشم می مونه.
می دونم همه این حرفها همش بیهودست دیگه تو رفتی و دستام بهت نمی رسه.
تو رفتی و قلبمو با خودت بردی التماس می کنم قلبمو به من برگردون.
خدا تو رو خوشبخت کنه
کاش
معشوق ز عاشق
طلب جان می کرد
تا که
هر بی سرو پایی نشود
یار کسی
تو اگر می دانستی
که چه زجری دارد
خنجر
از دست عزیزان خوردن
از منه خسته
نمی پرسیدی :
دوست چرا تنهایی ؟!
تو اینجا نیستی ! تنهای تنها ، با سکوتی سخت درگیرم
و می دانم ، اگر دیگر نیایی ،
در غروبی سرد و غمبار و پر از تردید می میرم !
امید بازگشت تو ، مرا زنده نگه می دارد و آری
تو می آیی !
تو می آیی بهانه من ،
و می دانم دوباره شاخه های خشک احساسم ،
جوانه می زند ،
لبریز از عشق و شکوه زندگی می گردد و با تو ،
تمام لحظه های تلخ پاییز و زمستان را ،
تمام لحظه های بی تو بودن را ،
تمام خاطرات سرد و بی روح نبودت را ،
شبیه قاصدک ، در دست های باد می اندازد و دیگر ،
به آن فصل پر از دلتنگی و سرما نیندیشد !
تو می آیی بهانه من ،
تو می آیی ،
و شوق دیدنت ، این شاخه های خشک را زنده نگه می دارد و
تنها به شوق تو ،
سکوت ژرف و سرد مرگ را بدرود می گوید !
تندیس امید
چندی بود که ساکت نشسته بودم و به جستجومی پرداختم
تا راهی به سوی زندگی بیابم،
ولی افسوس که پرنده شوم ناامیدی
در آسمان زندگیم پرواز می کرد تا مبادا راه خویش گم نکنم.عشق را لطافت زندگی میدانستم
و
وقتی آن را از دست دادم
زندگی برایم همچون گوری سرد و خاموش گردید
به آسمان می نگرم و می گویم :
خدایا چرا مرا خلق کردی تا این همه رنج بکشم
مگر گناه من چه بوده است که باید زندگی رنجم دهد؟
خدایا غم فروشی دوره گرد شده ام و با شادی بیگانه
تنهایی را دوست داشتم و از دنیا و زندگی گریزان شده بودم.
احساس می کردم به مرداب عظیم درد و رنج بدل گشته ام
و
ابرهای سیاه آسمان به من می خندند
همچون معبود ناکامی ها و ارمغان آورنده نا امیدی ها
دیگر شادمانی دوران کودکی را در خود احساس نمی کردم
همچون دیوانه ای که به زنجیرش کشیده باشند
همچون مرغکی اسیر در تنهایی
همچون کسی که باده خوشبختیش بر خاک ریخته باشد
و
اما ناگهان ورق برگشت...
یک روز نام تو را شنیدم وهمان دم نفس در سینه حبس شد
و در آن هنگام بود
که هستی من با تو درآمیخت
راستی آیا تو از این اعجاز خبر داشتی؟
من بی آنکه تو را شناخته باشم
دانستم که محبوب خویش را یافته ام....
با شنیدن نخستین کلمات تو ،
این گمان بر من گذشت که تو
زندگی مرا چون شمعی
در تاریکی شب فروغ جاودانه بخشیدی
و
هنگامی که برای اولین بار صدایت را شنیدم
رنگ از رخسارم رخت بر بست
و بی اختیار دیده بر زمین افکندم
و
آن هنگام بود که دلهای ما با نگاهی خاموش
از همدیگر سلام عشق ربودند
من نام تو را در نگاه تو خواندم
و
بی آنکه از خود چیزی پرسیده باشم
به خویش پاسخ گفتم که:
آری اوست،تندیس امید رویایی من
آری اوست...
..................................................................................................................
بی تو دلتنگی به چشمانم سماجت می کند
وای ، دل چون کود کی بی تو لجاجت می کند
اشتیاق دیدن تو میل خاموشی نکرد
هیچوقت عشقت به دل فکر فراموشی نکرد
عشق من با تو به میزان تقدس می رسد
بی حضورت دل به سر حد تعرض می رسد
«دوستت دارم» برای من کلام تازه نیست
حد عشقت را برایم هیچ چیز اندازه نیست
در غیاب تو غریبانه فراغت می کشم
بر گذشت لحظه ها طرحی ز طاقت می کشم
چشمهایم را نگاه تو ضمانت می کند
گرمی دست مرا دستت حمایت می کند
با تنفس در هوای تو هنوزم قانعم
ابتلای سینه را اینگونه از غم مانعم
چشمهای مهربان تو فراموشم نشد
هیچکس جز یاد تو بی تو هم آغوشم نشد
من تو را با التهاب سینه ام فهمیده ام
ساده گویم خویش را با بودنت سنجیده ام